|
Ten artykuł znajduje się obecnie w fazie pisania. Poczekaj aż autor skończy prace nad nim. |
Wojna Domowa na Ziemiach Plagi (ang. Plaguelands Civil War) - konflikt, jaki wybuchł w Zaduszniki roku 21 ADP, a zakończył się gdzieś w następnym roku, będący częścią o wiele większej kampanii w postaci Wyniesienia Króla Lisza. Obszar na którym się toczył początkowo obejmował jedynie Polany Tirisfal, by po pewnym czasie urosnąć do reszty ziem zniszczonego Królestwa Lordaeronu. Konflikt rozpoczął się bitwą w ruinach Stolicy między lojalnymi wobec Króla Lisza i jego czempiona - Rycerza Śmierci Arthasa Menethila - a siłami w formie Powstańców Upiornych Władców, do których przystali również nieumarli, jacy odzyskali wolną wolę, dysząc żądzą zemsty na Arthasie za ludobójstwa jakich dokonał w trakcie Trzeciej Wojny. Rebelianci w formie Nathrezimów chcieli utrzymać kontrolę Płonącego Legionu nad tymi ziemiami. Plaga - sama decydować o sobie i również utrzymać kontrolę, lecz swoją własną. Natomiast Opuszczeni walczyli o suwerenność od jednych i drugich.
Początkowo w konflikcie były dwie strony: Plaga i Powstańcy. W wyniku wyrzucenia Arthasa ze Stolicy buntownicy przejęli władzę, lecz kiedy siły Plagi zostały wyrzucone daleko na Ziemie Plagi wówczas ich przeciwnicy podzielili się. Lojalni Legionowi wojownicy z trzema Nathezimami na czele, to jest Balnazzarem, Varimathrasem oraz Detherociem; przejęły kontrolę nad centralną częścią dawnego Lordaeronu. Z kolei wolni nieumarli w formie Opuszczonych przegrupowali się, zbiegli na Zachodnie Ziemie Plagi i tam z pomocą mocy banshee i pod wodzą ich królowej - Sylvanas Windrunner - rozpoczęli wielką batalię przeciwko zarówno Pladze jak i Legionowi.
Ostatecznie, tuż przed zakończeniem Wyniesienia, siły Legionu przegrały wojnę, a Windrunner wyeliminowała Powstańców, by następnie zabezpieczyć się przed zdradą ze strony żywych, niszcząc swoich dotychczasowych sojuszników: Ruch Oporu Przymierza. Stało się to po zdobyciu ruin Stolicy przez Opuszczonych, po czym doszło do proklamacji nowego królestwa. Przez następne lata wojna domowa dobiegała końca i gdzieś w około pół roku wojska Sylvanas uwolniły tak wielu nieumarłych Lordaerończyków jak to tylko możliwe oraz odparły wszelkie zagrożenia, zarówno w postaci Plagi jak i ludzkich fanatyków religijnych w postaci Szkarłatnej Krucjaty.
Preludium[]
Trzecia Wojna[]
Inwazja Plagi[]
Plaga atakuje siły Przymierza Lordaeronu w trakcie Trzeciej Wojny.
Królestwo Lordaeronu było potężnym imperium ludzi, cieszącym się setkami lat spokoju, bez jakichkolwiek walk ze swoimi sąsiadami. Dopiero rozpoczęta w 6 ADP Druga Wojna okazała się wielką zmianą, jako że Orcza Horda zagroziła istnieniu ludzkiego świata. Uciekinierzy z Królestwa Wichrogrodu rozpoczęli więc budowę wielkiej koalicji, mogącej przeciwstawić się zagrożeniu nie z tego świata. Tak oto powstało Przymierze Lordaeronu, złożone z ludzkich Siedmiu Królestw, krasnoludzkich klanów Miedziobrodych oraz Dzikiego Młota, a także elfickiego Quel'Thalas. Konflikt został wygrany przez mieszkańców Azeroth, którzy 2 lata później zniszczyli siły Hordy w jej ojczystym świecie, a po kolejnych dwóch latach grupa śmiałków pokonała ostatni bastion w postaci starej twierdzy Grim Batol.
Od tego czasu panował względny spokój. Wkrótce jednak miało się okazać, że bezpieczne rządy Przymierza we Wschodnich Królestwach to tylko cisza przed burzą, o wiele większą niż wszystkie dotychczasowe konflikty Ery Chaosu. Zdestabilizowane Przymierze Lordaeronu nie było gotowe na inwazję nieumarłych w 20 ADP. Atak Plagi na kontynent działał następująco: Zaraza Nieumarłych zawarta w zbożu miała zmienić zmarłych w żołnierzy wroga, a potem Plaga miała rozpocząć wygrzebywanie zwłok, dzięki czemu ludzkie państwo miało stać się podwalinami pod demoniczną inwazję.
Siły nieumarłych zaatakowały Królestwo Lordaeronu, przeciwko którym wystąpili bohaterowie w osobie Uthera Lightbringera, Jainy Proudmoore i Arthasa Menethila, w trakcie których odkryli źródło zarazy oraz powstrzymali wroga w Hearthglen. Jednak następca tronu zaczął powoli ulegać zepsuciu z powodu machinacji Króla Lisza. Z tego powodu wyrżnął on całe miasto Stratholme, zabijając żywych nim Ci przez zakażone zboże mogli się zmienić w chodzące trupy. Był to początek jego upadku, bowiem ruszył w pogoni za sprawcą całego pomoru - demonem Mal'Ganisem - do położonego na północy Northrendu, gdzie zdobył Ostrze Mrozu, nieświadomie stając się niewolnikiem potężnego bytu kontrolującego nieumarłych.
Arthas zabija ojca.
Gdy Arthas wrócił jako rzekomy zwycięzca, Lordaerończycy byli przekonani iż udało mu się pokonać zło i powstrzymać przeciwnika, zabijając jego przywódców. Tymczasem był to podstęp - Arthas był już Rycerzem Śmierci, a Plaga się ukryła przed czujnym wzrokiem ludzi. Miłość ojca do syna uśpiła czujność starego króla, który został przez niego zamordowany, po czym rozpoczęła się Rzeź Lordaeronu. Wszyscy mieszkańcy, jacy nie zdołali uciec, zostali zabici, a później wskrzeszeni przez młodego Menethila.
Gdy tylko dopełnił dzieła zniszczenia w stolicy swojej ojczyzny rozpoczął wielką kampanię przeciwko siłom Przymierza, zabijając po drodze swojego mentora oraz pustosząc jego tereny. Upadek Lordaeronu stał się faktem i wraz z rozbiciem koalicji nic już nie mogło powstrzymać Plagi w jej dziele zniszczenia w północnych Wschodnich Królestwach.
Zwycięstwo Wielkiego Sojuszu[]
Bitwa o Górę Hyjal, która zakończyła się zwycięstwem ras śmiertelnych, doprowadziła również do buntu Plagi.
Plaga była jednak tylko forpocztą o wiele większego zagrożenia - demonicznej armii zwanej Płonącym Legionem. Pod wodzą Archimonde'a usiłowali przejąć wszelkie źródła magii na tym świecie, a największym z nich był Nordrassil - święte Drzewo Świata Nocnych Elfów. Co więcej niczego nieświadome plugawe istoty nie zwróciły uwagi na machinacje z pozoru nieistotnej postaci. Okazał się nim być Medivh, Ostatni Strażnik, którego Sargeras - ich pan - dawno temu opętał. Występując jako tajemniczy Prorok człowiek zdołał bowiem znaleźć odpowiednich przywódców w postaci czarodziejki Jainy i Wodza Wojennego Thralla, których następnie zaprowadził do Kalimdoru. Jedynie Mannoroth zauważył, że dzieje się coś dziwnego, aczkolwiek jego demoniczny gniew do orków za porażkę całkowicie go zaślepił.
Wkrótce demon dokonał żywota w tym świecie, gdy Grom Hellscream za cenę swojego życia uwolnił orków z niewoli, przebijając potwora swoim Rzezimiotem. To przypieczętowało również rozejm między Przymierzem, a Hordą, które teraz zrozumiały, że w celu przetrwania i zwycięstwa wobec przeważających sił wroga muszą działać razem. Śmierć Mannorotha nie była jednak ostatnią tak dużą stratą Legionu, ponieważ Król Lisz też postanowił po części wspomóc wysiłki w pokonaniu go na swój pokrętny sposób. Z pomocą lisza Kel'Thuzada wysłał on swojego czempiona do Kalimdoru, aby ten skusił uwolnionego Illidana Stormrage'a mocą Czaszki Gul'dana. Dzięki temu zabił on nadzorcę Plagi - Tichondriusa.
Wkrótce, dzięki działaniom Medivha, Thrall i Proudmoore spotkali się z Tyrande Whisperwind i Malfurionem Stormragem pod Górą Hyjal, gdzie doprowadził do powstania Wielkiego Sojuszu. Dzięki temu siły Przymierza, Hordy oraz Nocnych Elfów stawiły czoła Płonącemu Legionowi oraz Pladze w wielkiej bitwie na Górze Hyjal. Demony jednak poniosły klęskę dzięki misternie uknutej intrydze przywódców aliansu, dzięki czemu udało się powstrzymać demony i tym samym ocalić Azeroth.
Ner'zhul wyczekiwał na ten moment, ponieważ dzięki temu mógł wbić Kil'jaedenowi - swojemu oprawcy - nóż w plecy. Plaga odwróciła się od pozbawionego większości dowództwa polowego Legionu i otwarcie wypowiedziała mu posłuszeństwo. Wściekły Zwodziciel postanowił więc unicestwić swojego zbuntowanego sługę. Znalazł go w osobie niedawno wypuszczonego Illidana Stormrage'a, nie wiedząc o prawdziwej naturze czarownika.
Krucjata Illidana Stormrage'a[]
Illidan wkracza do Grobowca Sargerasa.
Podczas gdy Kil'jaeden za wszelką cenę usiłował zniszczyć Ner'zhula, wierząc iż Illidan Stormrage wypełni jego polecenie ten nie zdawał sobie sprawy z prawdziwej natury Nocnego Elfa. Otóż nie miał on zamiaru w żadnym wypadku służyć Legionowi. W rzeczywistości pragnął on wykorzystać go do zniszczenia Plagi i tym samym zakończenia zagrożenia z jej strony wobec życia na Azeroth. Udało mu się w ten sposób zwieść samego Zwodziciela. Jednocześnie wiedział doskonale, że potrzebować będzie armii, aby przeciwstawić się siłom Legionu. Miał przewagę dzięki wchłonięciu mocy Czaszki Gul'dana, w efekcie której przejął również jego wspomnienia oraz moc. Stał się przez to jeszcze bardziej demonem niż Kaldorei, jednak zdołał nad tym zapanować.
Aby zyskać armię niezbędną do zbudowania sił przeciwko Płonącemu Legionowi zdecydował się skierować do Malstromu. Pod jego burzowymi wodami i wielkim wirem będącym resztkami Studni Wieczności znajdowało się bowiem prastare miasto Zin-Azshari - stolica Imperium Kaldorei. Stanął zatem na skale, po czym wezwał do siebie nagi - wężowe istoty powstałe z Wysoko Urodzonych, należących do Azshary, jaka w zamian za ocalenie siebie i ich zawarła pakt z N'Zothem, jednym z Przedwiecznych Bogów, bytów jeszcze bardziej niebezpiecznych i całkowicie złych z natury aniżeli sam Sargeras. Na jego wezwanie władczyni wysłała kilka grup swoich poddanych, na czele których stanęła Lady Vashj - jej ulubiona dwórka. Stormrage miał dzięki temu armię, a uwalniając po drodze swoich zniewolonych od wielu tysięcy lat braci i siostry ruszył by wykonać polecenie Kil'jaedena oraz uśpić jego czujność.
Po tym jak zdołał uciec przed mściwym atakiem ze strony Wartowniczki Maiev Shadowsong z pomocą nag i przejętych w Nendis w Aszarze okrętów skierował się na Zniszczone Wyspy, docierając w okolice Grobowca Sargerasa. Wyspa ta została podniesiona podczas Drugiej Wojny wyniesiona z dna Wielkiego Morza przez Gul'dana, jaki zdradził wówczas Orczą Hordę dążąc do zdobycia mocy samego twórcy Płonącego Legionu. Celem Illidana stało się bowiem zdobycie Oka - potężnego artefaktu czarnomagicznego, z pomocą którego mógł odprawić potężny rytuał, a następnie skierować jego mroczną energię na Tron Mrozu, w którym uwięziony był Król Lisz. Illidan zdołał uciec siłom Maiev, jakim w ostatniej chwili pomogli Tyrande Whisperwind oraz jego bliźniaczy brat. Wysoka Kapłanka Elune oraz arcydruid niestety minęli się z nim, a łowca demonów zdołał dotrzeć do ruin Dalaranu, gdzie odprawiać zaczął swój rytuał. Wprawdzie został on złapany przez Wartowniczkę, jednak Malfurion wypuścił Illidana po tym jak obecny z nimi książę ludu sin'dorei, Kael'thas Sunstrider, ujawnił kłamstwo Maiev jakoby to nagi zabiły Tyrande. Obaj bracia zdecydowali się zatem ją uratować przed siłami Plagi, z którymi walczyła i jakie zniszczyły most, wskutek czego porwał ją nurt rzeki.
Nieoczekiwany skutek[]
Początek spisku[]
Nieświadomy niczego Illidan tymczasem zaczął zbierać kolejnych sprzymierzeńców celem zniszczenia Plagi. Zdołał on ewakuować Kael'thasa zarówno przed Plagą jak i mściwym wielkim marszałkiem Garithosem, po czym podbił on Rubieże pozostałe po zniszczeniu ojczystego świata orków, Draenoru. Wtedy to zdołał zniewolić panoszące się tam demony, znaleźć pomoc u Złamanych draenei pod wodzą Akamy, by wreszcie pozyskać spaczonych orków dzięki zniewoleniu poprzedniego władcy świata, Annihilana Magtheridona.