Wizerunek Wielkiego Rozdarcia w cinematicu dotyczącym Suramaru.
Wielkie Rozdarcie (ang. Great Sundering) lub też po prostu Rozdarcie (ang. The Sundering) było wydarzeniem, które miało miejsce w roku 10000 BDP i zakończyło trwającą wówczas Wojnę Starożytnych. W wyniku tego Płonący Legion oraz ich sprzymierzeńcy ponieśli pierwszą poważną klęskę w ramach Płonącej Krucjaty, bowiem plan przejęcia Azeroth nie tylko nie został zrealizowany, lecz także stracili mnóstwo wojsk, a co więcej utracili też główne źródło magii na planecie, przez co przyszło im tysiąclecia namierzenie nowego wielkiego źródła.
Początkiem wydarzenia było zniszczenie przez Nocne Elfy stworzonego przez Tytanów wielkiego jeziora pełnego mocy tajemnej w postaci Studni Wieczności. Eksplozja była tak potężna, że zalane zostało ponad 80 procent powierzchni Kalimdoru. W rezultacie pangeatyczny kontynent podzielił się na wiele mniejszych skrawków lądu. Zachodnia i największa część była znana dalej jako Kalimdor, później otrzymała miano Nowego Kalimdoru i dzieliła się na tereny północne, centralne i południowe. Drugi z największych lądów stał się znany jako Wschodnie Królestwa oraz dzielił się na Lordaeron (północ), Khaz Modan (centrum) oraz Azeroth (południe). Z kolei tereny północne przerodziły się w Northrend, a południowe - w Pandarię. Pozostałe tereny jakie powstały to Smocze Wyspy, Zniszczone Wyspy, Zandalar i reszta obecnych na nowo powstałym Wielkim Morzu archipelagów.
Efektem Wielkiego Rozdarcie stał się też spór między Kaldorei, a ocalałymi Quel'dorei, bowiem Ci drudzy chcieli dalej praktykować magię tajemną, która to została zakazana przez przywódców dawnego Ruchu Oporu Kaldorei. W efekcie jedna grupa udała się do Eldre'Thalas na dalekim południu Nowego Kalimdoru, podczas gdy reszta ruszyła za Wielkie Morze ku Quel'Thalas, stając się po pewnym czasie Wysokimi Elfami. Nocne Elfy z kolei osiadły u podnóża Góry Hyjal, w Lesie Ashenvale oraz Zimowiośnie, czyli na ziemiach północnego Kalimdoru. Jednak duża grupa Quel'dorei lojalnych wobec Królowej Azshary - zdradzieckiej władczyni Imperium Kaldorei - utonęła w otchłani wód nowego akwenu, gdzie kobieta dobiła targu z Przedwiecznym Bogiem imieniem N'Zoth, dzięki czemu zamieniła się w pierwszą nagę. Taki sam los spotkał jej poddanych, którzy przez następne tysiąclecia tworzyli państwo o nazwie Nazjatar, czekając ponad 10 tysięcy lat na przebudzenie z otchłani.
Historia[]
Tło[]
Artystyczna wizja Rozbicia Świata.
Gdy Płonący Legion szukał kolejnych światów do podboju w ramach wielkiej wojny przeciwko Władcom Pustki jego władca - Sargeras - usłyszał od swoich niegdysiejszych braci nazwę świata mogącego być tym, który ocali bądź zgładzi w zależności od tego którą stronę obierze. Duch ten miał na imię Azeroth i jeszcze się nie narodził, a miał być tym, przed którym wszyscy Tytani razem wzięci będą słabsi. Mroczny Tytan zdecydował się interweniować oraz wyssać wszelką magię z tej planety, zabijając Tytankę nim ta się narodzi. Nie wiedział jednak gdzie taki świat jest zlokalizowany w Bezkresnej Ciemności.
Ostatecznie znalazł ten świat, szpiegując go przy pomocy poszukiwania użytkowników magii. Agenci Archimonde'a i Kil'jaedena, najbardziej zaufanych sług Sargerasa, zrobili rozpoznanie odkrywając potężną cywilizację określaną mianem Kaldorei oraz rasę-kastę w postaci tak zwanych Wysoko Urodzonych. Ich przywódczynią była przepiękna Azshara, najpotężniejsza czarodziejka świata. Kobieta została odwiedzona przez władcę demonów i uznała go za równego sobie. Uznała go za wspanialszego od Eluny oraz za odpowiedniego kandydata dla niej. Postanowiła sprowadzić go na Azeroth.
W wyniku sprowadzenia demonów do Azeroth wynikła Wojna Starożytnych, w trakcie której Dzicy Bogowie z Cenariusem na czele, wspierani przez tradycjonalistów prowadzonych przez Kur'talosa Ravencresta i Tyrande Whisperwind walczyli przeciwko Quel'dorei. Do walki dołączył pierwszy druid tego świata, Malfurion Stormrage. Wysiłki przeciwko demonom wspomógł też jego brat bliźniak - Illidan. Ten jednak najpierw dołączył do Płonącego Legionu, a następnie zwrócił ich moc przeciwko nim, stając się pierwszym w historii Łowcą Demonów. Na pomoc przybyły również smoki pod wodzą samej Smoczej Królowej Alexstraszy. Wkrótce również część Wysoko Urodzonych pod wodzą Dath'Remara Sunstridera.
Chociaż buntownicy mieli przewagę magiczną i strategiczną to jednak królowa Imperium Kaldorei też miała liczne asy w rękawie w postaci dowódców Legionu, takich jak Mannoroth czy sam Archimonde. Wspierał ją także jej najbardziej zaufany doradca imieniem Xavius. Ruch Oporu Kaldorei zdołał odpierać ataki na tyle długo, iż opracował ostatecznie plan powstrzymania demonicznej inwazji: zniszczenie Studni Wieczności. Wyczyn ten był na tyle ryzykowny, że mógł on zniszczyć całą planetę. Zdecydowano się więc, że eksplozja musi być kontrolowana, aby wyrządzić jak najmniej szkód planecie.
Królowa Azshara usiłuje ocalić swoich poddanych.
Illidan Stormrage nie zgadzał się z tym, że takie poświęcenie pomoże Azeroth oraz zakończy inwazję. Był przekonany że Legion wróci oraz nie można się przed nim bronić, lecz trzeba atakować. Inaczej zawsze będzie wracać na planetę i ją atakować. Ponadto zniszczenie Studni sprawiłoby że Kaldorei staliby się śmiertelnikami. Łowca Demonów postawił zatem wszystko na jedną kartę, ruszając do Zin-Aszari. Ostrzegł monarchinię, jaka zdecydowała się użyć Studni do sprowadzenia samego Sargerasa na planetę. Łowca Demonów został pokonany i aresztowany, a Ruch Oporu zdestabilizował akwen na tyle, że uwolniona została olbrzymia siła magiczna. Eksplozja rozerwała cały kontynent, zatapiając aż 80% jego powierzchni i niszcząc wszystko w pobliżu
Sytuację zniszczenia próbowały wykorzystać nienawistne istoty zwane Przedwiecznymi Bogami, które poprzez atak Legionu chciały się wyzwolić ze swoich tytanicznych więzień. Siła wybuchu była jednak zbyt mała, by móc rozerwać ciało niebieskie. Ruch Oporu poprzez druidów, zbuntowanych magów Quel'dorei i smoki zdołał powstrzymać zniszczenie akwenu przed rozerwaniem planety na strzępy oraz zagładą większości życia na planecie. Eksplozja zatopiła nie tylko większość kontynentu, lecz także elfickie miasta Zin-Aszari oraz Suramar.
Dziedzictwo[]
Azeroth po Wielkim Rozdarciu.
Zniszczenie Studni Wieczności wywołało potężny kataklizm, który zabił tysiące, jeśli nie miliony istot, zarówno tych rozumnych jak i dzikich. Zginęło mnóstwo mieszkańców planety - taurenów, elfów, trolli, a nawet demonicznych najeźdźców. Nikt nie zdołał się uchronić przed kataklizmem. Udało się jednak ocalić dalsze tereny przed zagładą. Nieliczne tereny wysoko położone utworzyły wyspy, jak Zniszczone Wyspy, Zandalar czy Kul Tiras. Reszta ziem utworzyła cztery odrębne kontynenty. Największy z nich oraz posiadający minimalne zniszczenia był ten położony na zachodzie, który nazwany został przez jego mieszkańców Kalimdorem. Z biegiem czasu stał się rozpoznawalny jako Nowy Kalimdor, dla odróżnienia od zniszczonego w wyniku Rozdarcia kontynentu. Tereny na północy zamarzły i stały się znane jako Northrend. Opanowany został przez takie rasy jak wrykule czy kiełzary. Na wschodzie natomiast ląd podzielił się na trzy małe kontynenty: Lordaeron na północy, Azeroth na południu oraz Khaz Modan między nimi. Ziemie południowe, odgrodzone niemożliwą do przebycia magiczną mgłą, stały się znane jako Pandaria. Resztki Studni zamieniły się w wielki wir z dnem blisko jądra planety, który wkrótce nazwany został mianem Malstromu.
Azshara, przemieniona przez N'Zotha w pierwszą nagę oraz królową całej rasy.
Przed eksplozją Studni Wieczności Illidan Stormrage zdołał zabrać kilka fiolek jej wód, w rezultacie czego pozwoliło to na stworzenie Drugiej Studni Wieczności. Akwen ten umieszczony został pod Drzewem Świata o nazwie Nordrassil. Przetrwał on następne 10 tysięcy lat aż do czasu Trzeciej Wojny, kiedy to w roku 21 ADP Nocne Elfy poświęciły drzewo i studnię, aby pokonać Archimonde'a i pokonać siły Płonącego Legionu przed zajęciem planety. Tym samym była to druga klęska demonów, a Kaldorei w końcu stali się istotami śmiertelnymi.
W wyniku Rozdarcia nowe władze zakazały używania magii poza druidyzmem, co rozwścieczyło tych z Wysoko Urodzonych, którzy stali po stronie buntowników. W rezultacie jedni odeszli na południe, osiedlając się na terenie Eldre'Thalas, podczas gdy drudzy wyruszyli za morze i stworzyli nowe królestwo - Quel'Thalas. Zmienili się przez to w nową rasę, znaną jako Wysokie Elfy.
W głębinach Wielkiego Morza ocalali Quel'dorei stali się nową rasą: nagami.
Ale Rozdarcie nie było tylko i wyłącznie momentem śmierci wielu istot oraz powstania nowego świata. Tam, gdzie istniało Zin-Aszari i wdarło się Wielkie Morze królowa Kaldorei została dostrzeżona przez Przedwiecznego Boga imieniem N'Zoth. Kobieta wynegocjowała, że w zamian za ocalenie jej poddanych otrzyma dzięki temu swoich wyznawców oraz królową. W rezultacie ten zdecydował o przemianie wszystkich z nich w nowe istoty. Azshara poczuła jak jej włosy zrastają się w wielkie, wężowe ogony, jej głowa pęka na górze przybierając formę korony, zyskała trzy oczy w miejscu ów nowego stworzenia, skóra zamieniła się w łuski, poczuła nową parę rąk, szpony zamiast paznokci oraz rozerwanie nóg na cztery macki ośmiornicy. Tak oto narodziła się królowa nowej rasy - nag.
N'Zoth spełnił swoją obietnicę, ratując jej poddanych i zmieniając w nagi. Przez następne dziesięć tysiącleci oddawały mu cześć oraz szykowały się do podboju świata na powierzchni, by odzyskać utraconą chwałę. Jednocześnie przebudowali podwodne ruiny na swoje nowe miasta i utworzyli tak zwane Cesarstwo Nazjataru. Azshara zaczęła być przez nich czczona jako żywe bóstwo i cudowna wybawicielka, jaka wyrwała ich z objęć śmierci, dając im nową nadzieję.
Ciekawostki[]
- Pomysł Rozbicia Świata został zaczerpnięty z fantastyki Tolkiena. Pisał on o rozbiciu Ardy oraz o ziemiach, które zostały rozdzielone przez morze.