World of Warcraft Wiki
Advertisement
World of Warcraft Wiki


Upadek Alteraku (ang. Fall of Alterac) - wydarzenie mające miejsce w drugiej połowie roku 6 ADP. Było ono inwazją sił Przymierza Lordaeronu na Królestwo Alterak w następstwie zablokowania północnych przełęczy i odcięcia wojsk Orczej Hordy zmierzających z Quel'Thalas do Miasta Stołecznego, jakie było wówczas oblegane przez jej siły. Mimo dzielnej postawy lojalnych wobec swojego zdradzieckiego króla, Aidena Perenolda, żołnierzy alterakijskich ulegli oni siłom wspomaganym przez tych, którzy dowiedzieli się o zdradzie swojego władcy. Sporadycznie królestwu pomogła Horda reprezentowana przez uciekający na południe klan Łupieżców Burzy, których zdrada wraz z Młotem Zmierzchu okazać się miała potężnym ciosem dla działań siły atakującej północ Wschodnich Królestw.

Preludium[]

Aidenperenolde

Aiden Perenolde, zdrajca Przymierza Lordaeronu.

Dzięki dojściu do Quel'Thalas siły Hordy zmusiły wojska Przymierza Lordaeronu do wycofania się na północ. Orgrim Doomhammer, Wódz Wojenny, wykorzystał to by upozorować odwrót. Miał on na celu związanie sił Przymierza w elfickim państwie, by następnie wyruszyć na zachód, zdobyć Miasto Stołeczne i tym samym rozbić wrogą siłę. Musiał się jednak przeprawić przez ziemie ludzi, dlatego też postanowił ich zaatakować z zaskoczenia i skierował swoje siły na przełęcze Królestwa Alteraku, bowiem przebijanie się przez Wschodni Bór i Polany Tirisfal kosztowałoby Hordę zbyt wiele.

Ku jego zaskoczeniu jednak władca tego państwa - Aiden Perenolde, wcześniej próbujący szukać sposobu na zawarcie pokoju z orkami - zgodził się pomóc Hordzie w przeprawie przy pomocy południowych przełęczy. Jego żołnierze mieli obsadzić północne. Tym samym umożliwiłoby to Hordzie zaatakowanie Stolicy w najsłabszym miejscu i szybkie przerzucenie wojsk, jednocześnie omijając Alterak i Lordaeron. Cel ten został zrealizowany, a Miasto Stołeczne zostało zaatakowane przez przeważające siły wroga.

O ile Aiden Perenolde zdradził Przymierze na rzecz separatystycznego pokoju, o tyle sam Orgrim nie przewidział jednej rzeczy - po stronie Hordy też byli zdrajcy. Kiedy on zdołał wynegocjować pokój do łodzi transportowych pozostałych na plażach Pogórza Hillsbradzkiego dotarł uciekający spod Quel'Thalas czarnoksiężnik Gul'dan, którego zadaniem było kontynuowanie inwazji na elfickie państwo. Zabrał ze sobą większość ogrzych magów, swojego ucznia Cho'galla, pozostałości Rady Cieni oraz dwa klany - Łupieżców Burzy oraz Młot Zmierzchu. Nakazującego zawrócić smoczego jeźdźca zdradziecki ork zabił dla przykładu.

Zdrada Perenolde'a szybko wyszła na jaw, kiedy odnaleziono poszlaki wskazujące na to, iż to jego ludzie pomagali wywołać rewoltę w Dłoni Tyra oraz znajdowali się na orczych okrętach. W niedługim czasie Lord Admirał Kul Tirasu i dowódca sił morskich Przymierza - Daelin Proudmoore - wyłowił Alterakijczyków po bitwie o Crestfall, co tylko potwierdziło po pacyfikacji królestwa zdradę Aidena. Gdy oblężenie Stolicy zostało przerwane, a orkowie zmuszeni do odwrotu oraz straciwszy połowę swoich klanów znajdujących się na północy, wówczas Alterak został bez żadnej pomocy, a zwiadowcy potwierdzili współpracę tego ludu z Hordą. Nieliczni z nich zostali lojalni wobec Przymierza, między innymi znaleziony przez Thorasa Trollbane'a, władcę Burzogrodu, generał Hath, jaki wiedział że król zdradził i który za namową władcy sąsiedniego kraju złamał przysięgę wobec swojego monarchy.

Przebieg walk[]

Do walki z Aidenem Perenoldem i jego zdradzieckimi poddanymi najwyższe dowództwo, w tym sir Anduin Lothar oraz król Terenas Menethil wysłali młodego dowódcę z rasy Wysokich Elfów - Milana. Zasłynął on między innymi z takich bitew jak bitwa o Tol Barad czy ta o Przęsło Thandola. Młody dowódca skierował swoje siły do Pogórza Hillsbradzkiego, by tam przypuścić atak na alterakijskie formacje. Mieli go wspomóc ochotnicy z Kirin Toru, niestety zostali oni pojmani przez siły Alteraku. Elf wysłał do walki jedynie formacje lordaerońskie, nakazując lojalistycznym Alterakijczykom wycofać się, by nie mogli zostać oskarżeni o zdradę. Terenas zdecydował, że królestwo zostanie zdemilitaryzowane, a żołnierze będą strażnikami lorda Perenolda w areszcie domowym.

Na miejscu okazało się, że magowi i idący z nimi chłopi zostali schwytani przez zdrajców. Chociaż Alterakijczyków poinformowano o zdradzie króla to jednak tylko garstka z nich przeszła z powrotem na stronę Przymierza. Wojska Lordaeronu zajęły pozycję na południowym zachodzie kraju, nieopodal stolicy kraju. Milan nakazał marsz w kierunku więzienia, gdzie dalarańscy magowie byli trzymani. Patrole alterackie nie były zbyt dużym wyzwaniem, lecz balisty czy rycerze już tak. Posiadali też wsparcie ze strony gnomiej maszyny latającej. Koniec końców udało się jednakże odbić zakładników.

Elficcy zwiadowcy Milana potwierdzili tymczasem, że Alterakowi pomagają orkowie. Zidentyfikowano ich sztandary i barwy jako oznaczenia Łupieżców Burzy. Były one jednak niewielkie, a co więcej jak się okazało mogli to być lojaliści Hordy, ponieważ czarnoksiężnik Hordy zdradził, a zabranie dwóch klanów oraz odcięcie przełęczy sprawiło, że połowa Hordy została okrążona, a druga musiała się wycofać spod bram oblężonej Stolicy. Zdrada Gul'dana była symbolem tego, że orkowie przegrali Drugą Wojnę, a alianci mogli przejść do kontrofensywy.

Dowódca z Wysokich Elfów wysłał do walki z Alterakijczykami konnicę, jaka stawiła czoła ogrzym magom, a przeciwko załogom wież posłał balisty. Rozpoczęło się oblężenie miasta. Lord Aiden Perenolde nakazał bronić go do ostatniego żołnierza, a piechurzy przysięgali dochować wierności swojemu zdradzieckiemu monarsze, mimo że większość z atakujących zdążyli już poznać jako dobrych ludzi. Była to więc iście bratobójcza walka.

Po serii walk o mury miasta oraz zabiciu paru przedstawicieli klanu Łupieżców Burzy przystąpiono do ataku na zamek. Udało się zniszczyć większość wrogich sił, a duża w tym zasługa była magów dalarańskich, jacy wyrządzili spore zniszczenia przy pomocy zaklęć. Ostatecznie jednak zniszczenia nie były ogromne, a ofiar nie tak dużo, by całe królestwo miało zostać zniszczone. Obrońcy poddali się, a gdy ich rozbrojono Milan ogłosił wprowadzenie stanu wojennego, pełnej demilitaryzacji oraz osadzenia króla Aidena w areszcie domowym z rozkazu Terenasa Menethila II, króla Lordaeronu i Najwyższego Króla Przymierza.

Rezultat[]

Upadek Alteraku był strategicznym zwycięstwem Przymierza Lordaeronu. Po pierwsze: zablokowanie przełęczy zmusiło pozostanie ponad połowy sił Hordy we Wschodnim Borze, co w dalszej perspektywie zmusiło Orgrima Doomhammera do odwrotu spod Miasta Stołecznego na południe, ku górom Khaz Modan. Liczył na sprowadzenie dodatkowych sił z Draenoru, jednak jak się okazało nie byli oni zainteresowani pomocą, gdyż byli za bardzo pogrążeni w wewnętrznych waśniach. Po drugie: udało się wyeliminować ewentualnego sojusznika Orczej Hordy i zdrajcę Przymierza.

Tym samym na terenie Lordaeronu pozostało jedynie zneutralizować zagrożenie w postaci klanów na wschodzie oraz Imperium Amani. Pokonanie Hordy było dalekie, ale ich klęska na północy zmusiła znacznie uszczuplone siły orków do odwrotu na południe, ku swojej dotychczasowej stolicy - Czarnej Górze - gdzie miała się rozegrać jedna z największych bitew wojny.

Rozkład sił[]

Przymierze Lordaeronu[]

Królestwo Alterak[]

  • Piechurzy
  • Rycerze
  • Balisty
  • Elficcy łucznicy z Quel'Thalas
  • Gnomie machiny latające
  • Magowie

Orcza Horda (wsparcie)[]

Ciekawostki[]

  • Misja poświęcona temu wydarzeniu jest znana w grze jako Betrayal and the Destruction of Alterac.
  • W Falach Ciemności powiedziane jest, że najpierw zablokowano południowe przełęcze Alteraku, a kraj został najechany i rozbrojony dopiero po bitwie o Crestfall. Tymczasem w Warcraft II przedstawiono, że Upadek Alterak miał miejsce przed ową bitwą morską. Przyjąć należy, że kiedy zakończono rozbrojenie zdradzieckiego królestwa to rozpoczęła się w tym samym czasie batalia morska nieopodal Crestfall.
  • Możliwe że w czasie Upadku Alteraku powstawać zaczął Syndykat.
Advertisement