World of Warcraft Wiki
Advertisement
World of Warcraft Wiki

Taureni mają długą historię, której większość zapisana jest na proporach wiszących w namiocie archidruida w Thunder Bluff. Te liczne mity opisują ważne wydarzenia w historii tego ludu i ilustrują cnoty, które taureni uważają za cenne.

Mgły Świtu[]

Najwcześniejszy z taureńskich mitów, Mgły Świtu, opisuje stworzenie świata i rasy taurenów przez bóstwo znane jako Matka Ziemia. Przed erą historyczną Matka Ziemia powołała świat do życia ze złotych mgieł, przmeieniając chmury w żyzne, nieskończone pola zboża. Stworzyła dzień i noc przez otwieranie i zamykanie swego prawego i lewego oka, An'she (słońce) i Mu'sha (księżyc). Cień jej rąk utworzył taurenów, Shu'halo, Dzieci Ziemi, którzy powstali z ziemi. Przysięgli oni podążać za swą stwórczynią do końca świata.

Smutek Matki Ziemi[]

Kolejny, chronologicznie drugi, mit Shu'halo mówi o odejściu taurenów od pierwotnej pokojowej kultury. Z głębi ziemi dochodziły szepty, z miejsca, gdzie Tytani uwięzili Stare Bóstwa. Taureni dali posłuch szeptom, z których nauczyli się okrucieństwa i przemocy. Matka Ziemia bardzo się zasmuciła i w rozpaczy wydłubała sobie oboje oczu, słońce i księzyc i wysłała je na niebo, by tam się ścigały. Od tego czasu niewidoma Matka Ziemia pozostała, by słuchać i prowadzić swoje dzieci.

Biały Jeleń i Księżyc[]

Ta opowieść mówi o tym, jak Matka Ziemia zaszczepiła u Shu'halo miłość do polowania. Taureni stali się wspaniałymi myśliwymi, jednak wciąż nie mogli pochwycić Apa'ro, białego jelenia (przez nocne elfy zwanego Malorne). Taureni polowali na Apa'ro we wszystkich zakątkach Azeroth, aż wreszcie jeleń uciekł na niebiosa, gdzie jego wspaniałe rogi zahaczyły o gwiazdy. Gdy księżyc, Mu'sha, ścigając swego brata przez sklepienie niebieskie, zobaczyła unieruchomionego jelenia, natychmiast zapałała doń miłością.

Mu'sha uratowała wielkiego jelenia, a ten, w dowód miłości, spłodził jej dziecko, Cenariusa, półboga, który stał się owocem przymierza między niebem a ziemią.

Pan Lasu i Pierwsi Druidzi[]

Cenarius stał się dumą swego ojca i z czasem zaprzyjaźnił się z taurenami. Nauczył ich dróg druidyzmu oraz języka, w którym mogli porozumiewać się z drzewami i zwierzętami. Dzięki tej wiedzy taureni wspierali półboga w ochronie świata.

Nienawiść Centaurów[]

Ostatnia z tradycyjnych taureńskich opowieści ma miejsce po zaniknięciu Mgieł Świtu i po zapoczątkowaniu Ery Pamięci. Gdy Cenarius opuścił taurenów, ci popadli w smutek po stracie i przez pokolenia zapomnieli większości nauk druidycznych, jednak nigdy nie zatracili wielkiego szacunku dla ziemi.

Mimo że taureni zapomnieli, jak rozmawiać z lasami, żyli oni w pokoju, więcej nie dręczeni przez mroczne szepty spod ziemi. Z czasem jednakże nadeszła wielka burza z zachodu. Barbarzyńskie centaury najechały ziemie taurenów. Ci bronili się dzielnie, jednak potęga centaurów była zbyt wielka. Dzieci Ziemi zostały zmuszone do wędrowania po świecie jako lud nomadyczny przez całe eony, nie pozostając zbyt długo w jednym miejscu.

Advertisement