|
Ten artykuł znajduje się obecnie w fazie pisania. Poczekaj aż autor skończy prace nad nim. |
Aby dowiedzieć się o grywalnej rasie ludzi zobacz Ludzie (Warcraft)/grywalni
Ludzie (ang. Humans) - jedna z najliczniejszych ras występujących w Azeroth. Jest rasą pochodzenia tytanicznego, ich przodkami są Wrykule, jacy z kolei powstali od Żelaznych Wrykuli dotkniętych Klątwą Ciała, zamieszkujących placówki Tytanów na północy Starego Kalimdoru, na obszarze dzisiejszego Northrendu. Ta silna i bardzo dobrze przystosowana do każdych warunków klimatycznych wywodzi się z obszaru znanego dziś jako Wschodnie Królestwa, konkretniej zaś: z położonych na Lordaeronie Wyżyn Aratorskich. Tam właśnie powstały pierwsze z ludzkich plemion i tam też, gdy tylko pojawiło się zagrożenie ze strony Leśnych Trolli zwanych Amanami, dokonali zjednoczenia wznosząc wspaniałe miasto Burza, a także rozpoczynając budowę swojego imperium - Imperium Aratoru.
Po zwycięstwie w Wojnach Trolli dzięki przymierzu z Wysokimi Elfami z Królestwa Quel'Thalas nauczyli się magii, a następnie z racji zbyt dużego rozmiaru swojego państwa podzielili Imperium na siedem niezależnych państw. Każde z nich otrzymało nazwę po mieście. Pierwsze pięć królestw tej rasy nazwane zostało Stromgard, Lordaeron, Alterak, Gilneas i Dalaran. Po pewnym czasie ludzie z Gilneas założyli królestwo Kul Tiras, a jego stolica miała inną nazwę niż królestwo - Boralus. Kolejni żeglarze udali się przez Wielkie Morze na południe, gdzie założyli zamorskie państwo Wichrogród. Przez następne 1200 lat królestwo żyło we względnym spokoju.
Ludzkość stanęła ostatecznie w obliczu zagłady w roku 0 ADP, kiedy to Orcza Horda dotarła przez Mroczny Portal z Półwyspu Piekielnego Ognia w Draenorze na Czarne Mokradła na Azeroth. Efektem tego stała się Pierwsza Wojna i początek Ery Chaosu. W pierwszej z Wielkich Wojen upadł Wichrogród, lecz w Drugiej ludzie stworzyli tak zwane Przymierze Lordaeronu i razem jako jedna rasa we współpracy z gnomami, Wysokimi Elfami oraz krasnoludami wystąpili przeciwko orkom, pokonując ich i dobijając Hordę w ramach Inwazji na Draenor. Horda co prawda przetrwała, jednak była na tyle rozbita, że musiała minąć dekada by odzyskała swoją siłę. W tym czasie wyrosło nowe, o wiele większe zagrożenie - potężna armia nieumarłych zwana Plagą. Dokonali inwazji na Lordaeron od środka, wszczynając tym samym Trzecią Wojnę i choć początkowo zostali rozbici to jednak ostatecznie dzięki wypaczeniu następcy tronu królestwa - Arthasa Menethila - udało im się odnowić przewagę, niszcząc najpierw Lordaeron, potem elfickie Quel'Thalas, aż wreszcie dzięki sprowadzeniu swoich demonicznych panów przeprowadzili unicestwienie Dalaranu. Ludzkość ratowała się ucieczką do odbudowanego Wichrogrodu bądź dzięki Lady Jainie Proudmoore uciekli do Kalimdoru i pokonali Płonący Legion i Plagę w klimatycznej bitwie u boku Hordy i Nocnych Elfów.
Wraz z nastaniem Ery Śmiertelników największa siła ludzi istnieje w Wichrogrodzie, część mieszka także w nowo powstałym Theramore, inni natomiast trzymają się pozostałych ziem lordaerońskich, jeszcze inni należą do rozmaitych form gangów i band pirackich, a inni zamieszkują ziemie stromgardzkie.
Biologia[]
Pochodzenie[]
Syreian Kościorzeźbna, wrykulka, czyli przedstawicielka przodków ludzkości.
Ludzkość wywodzi się od rasy wrykuli - gigantów będących efektem Klątwy Ciała w stosunku do Żelaznych Wrykuli. Pierwsi ludzie zrodzili się jako schorowane, karłowate dzieci wrykuli. Król Ymiron wydał rozkaz zabijać takie dzieci przez rodziców, a jeżeli Ci się na to nie zgodzą, wówczas zginą, uprzednio zmuszeni oglądać śmierć własnych dzieci. Niektórzy rodzice zaczęli uważać, że ich władca oszalał z powodu starożytnych wrogów Tytanów w postaci Przedwiecznych Bogów, jako że głosił opuszczenie swoich dzieci przez stwórców oraz powrót do starożytnych wierzeń.
Nie mogąc pogodzić się z faktem nowego ładu wrykulscy buntownicy postanowili działać - część z nich udała się na wschód, na tereny dzisiejszego Lordaeronu, gdzie sformowali dla nich enklawę, by w dzisiejszej Dłoni Tyra przyswoić dzieci do warunków wschodnich rubieży Starego Kalimdoru. Pierwsi ludzie szybko dorośli i zorganizowali się w plemiona jak tylko rodzice musieli zostawić swoje dojrzałe dzieci, mając pewność że będą bezpieczne. Ymiron wiedział bowiem, że rósł opór i postanowił znaleźć wszystkich ludzi, jacy w tamtych czasach się zrodzili.
Ludzie z biegiem czasu zapomnieli jednak o swoim wrykulskim pochodzeniu. Nie jest jasne dlaczego tak się stało, lecz z dzisiejszych badań wynika, iż mogło tak się stać przez najazdy leśnych trolli z Imperium Amani, Nocnych Elfów z Imperium Kaldorei bądź nawet przez Rozdarcie Świata. Możliwe są też inne, nieznane do tej pory czynniki, jak na przykład wrogość wrykuli czy przeświadczenie pierwszych ludzi o byciu wyrzutkami.
Budowa ciała[]
Ogólne[]
Ludzie są dosyć wysocy, przeciętny przedstawiciel tej rasy osiąga wzrost 170 centymetrów u mężczyzn, a u kobiet - nieco poniżej tej wartości. Każdy człowiek ma pięć palców na końcu każdej kończyny, a na dłoniach przeciwstawne kciuki umożliwiające posługiwanie się narzędziami. Mogą mieć rozmaite rodzaje skóry: białą, czarną i żółtą. Każda z nich ma inne karnacje, a ponadto może też mieszać się z pozostałymi. Ich oczy są białe, mają czarne źrenice, natomiast tęczówki są w rozmaitych kolorach, na przykład brązowym czy niebieskim. Co się zaś tyczy włosów mają oni często brązowe lub czarne, niewielu natomiast ma blond. Chociaż z wiekiem siwieją zdarzają się też przypadki białowłosych mężczyzn i kobiet, na przykład Sally Whitemane, jednakże w jej przypadku pod wpływem paru wydarzeń z przeszłości straciła cały pigment we włosach, jaki sprawiał że miała blond włosy.
Będąc istotami z ciała i krwi mają również kości o wapiennej strukturze, jakie w połączeniu z mięśniami pozwalają im dokonywać wielu wspaniałych rzeczy w walce i aktywnościach codziennych. Nie zmienia to jednak faktu, że są oni niezwykle słabi w porównaniu na przykład z orkami czy tak zwinni i szybcy jak elfy. Ich regeneracja jest o wiele słabsza i wolniejsza niż w przypadku trolli, na przykład niektóre z ran mogące jedynie być udręką dla przedstawiciela tego rodzaju bądź chwilową przeszkodą w przypadku człowieka potrafią być ciężkie, jeśli nie śmiertelne.
Dymorfizm[]
U ludzi występuje tak zwany dymorfizm płciowy czyli kobiety mają większe piersi i biodra, ale są niższe od silnie zbudowanych mężczyzn o potężniejszych ramionach i nogach oraz paznokcie mężczyzn są krótsze niż w przypadku kobiet. Różnica jest też widoczna w chodzie, gdzie kobiety stawiają noga za nogą. Kolejną różnicą z powodu płci są też usta, gdzie kobiety mają je większe niż w przypadku mężczyzn. Również ułożenie twarzy jest nieco inne.
Magia[]
Opis[]
Podobnie jak reszta ras tak i ludzie korzystają z magii. Jedni używają mocy Świętej Światłości by pokrzepić osłabione serca czy uleczyć rany. Inni natomiast wybierają bardziej ofensywne szkoły jak ogień, mróz czy siły tajemne, będące razem ze świętymi czarami Światłości najpowszechniejszymi rodzajami zaklęć wykorzystywanych przez rasę ludzką. Niektórzy śmiałkowie jednak zwracają się ku mrocznym mocom, nierzadko stając się obłąkańcami czy kultystami potęg dążących do zniszczenia wszelkiego życia na Azeroth. Te zakazane dla wielu szkoły zaklęć to między innymi Pustka, Spaczenie, nekromancja i demonologia. Niewielu z ludzi udało się opanować te moce i pozostać zdrowym na ciele i duszy, jednakże są oni wyjątkowo potężni. W ostatnim czasie część z nich rozpoczęło odkrywanie technomancji - nowo odkrytej szkoły łączącej magię z technologią.
Chociaż ich zdolności czarowania nie są tak potężne jak w przypadku elfów oraz nie mają powiązań z ziemią jak orkowie czy naturą jak taureni to jednak pozostają jednymi z najpotężniejszych użytkowników jeśli chodzi o Siły Tajemne. Wielu potężnych magów czasów nowożytnych, ale też tych z przeszłości, było ludźmi, jak na przykład Ostatni Strażnik Medivh czy założycielka Theramore Jaina Proudmoore. Magią posługują się też kapłani, celem leczenia rannych i pogrążonych w depresji ludzi. Jednym z mistrzów panowania nad świętymi mocami Światłości jest Najwyższy Król Przymierza - Anduin Llane Wrynn.
Szkoły magii[]
- Świętość
- Pustka
- Siły tajemne
- Technomancja
- Spaczenie
- Nekromancja
- Demonologia
- Ogień
- Mróz
Historia[]
Wrykule - narodziny ludzkości[]
Pradawne konstrukty Tytanów[]
Wrykule po narodzeniu się słabego i karłowatego dziecka. Takie momenty były początkiem historii rasy ludzkiej.
Początków ludzkości należy szukać daleko w czasach starożytnych, gdy na Azeroth przybył Panteon Tytanów. Dali oni początek wielu rasom, w tym Żelaznym Wrykulom, które następnie na skutek Klątwy Ciała wyewoluowały we współcześnie znanych gigantów. Wrykule żyli na północnych ziemiach Starego Kalimdoru, podzieleni w plemiona i rządzeni przez swojego króla. Po pewnym czasie jednak, za panowania Ymirona w roku 15000 BDP, Klątwa Ciała uderzyła ponownie. Wrykule zaczęły rodzić dzieci słabe i karłowate, wskutek czego rasie zaczęło grozić wymarcie oraz zamiana w istoty słabsze, które szybko stałyby się celem drapieżnych ras zamieszkujących sąsiednie ziemie. Król Ymiron rozkazał więc rodzicom mordować słabe dzieci, a jeśli by się na to nie odważyli - zabijać dzieci na ich oczach, a potem ich samych.
Zawiązał się wskutek tego spisek, który miał ocalić słabe dzieci. Wrykulscy buntownicy zabrali więc swoje pociechy i udali się na skraj Gajów Tirisfaldzkich, zostawiając je na pastwę losu. Był to ciężki wybór, jednak żaden z nich nie żałował - woleli posłać je z daleka od siebie i dać nawet tak małą szansę na przetrwanie zamiast zmuszać się do ich mordowania lub patrzeć jak widok ich martwych dzieci jest ostatnim, co mogliby zobaczyć w swoim wkrótce zakończonym przez ostrze topora katowskiego życiu. Sami zatarli wszelki ślad swojego odejścia w to miejsce oraz istnienie ludzkości przed Ymironem, wmawiając że zarżnęli swoje dzieci. Przekonało go to, a pierwsi z ludzi mogli żyć w spokoju, nie niepokojeni przez rojalistów.
Nie ma żadnych dowodów archeologicznych na to, jakoby kiedykolwiek Ci wysocy i silni Tytanici mogli spotkać swoje niechciane dzieci. Według paru teorii wrykule po prostu nie były zainteresowane odkrywaniem wschodniego Kalimdoru, inne z kolei mówią o przeszkodzie w postaci gór oraz Lodowych Trolli z Imperium Drakkarich. Jeszcze inne mówią o możliwym odkryciu ludzkości, lecz nie poświęcili im zbytniej uwagi, ponieważ skupili się na najazdach sił położonego na południe od nich Imperium Kaldorei.
Wrykulscy wygnańcy[]
Dłoń Tyra i pierwsi ludzie, zakładający swoje plemiona.
Ludzkość zrodziła się więc jako wygnańcy i słabsza generacja wrykuli. Jedną z ojczyzn rodzaju ludzkiego stała się Dłoń Tyra, wokół której zaczęli wznosić swoje pierwsze wioski, po czym rozprzestrzenili się na resztę okolicy. Legendy z tamtego okresu podają, że to właśnie sam Tyr był odpowiedzialny za sprowadzenie ludzi do wschodnich krańców Starego Kalimdoru oraz ich ocalenie przed wrykulską pogonią oraz innymi niebezpieczeństwami. Dzięki poświęceniu rodziców oraz samego tytanicznego strażnika ludzkość mogła się rozwijać w spokoju.
Trudno powiedzieć jak wyglądała wczesna historia ludzi. Wiadomo natomiast, że rasa ta istniała już w czasach panowania Królowej Azshary w państwie Nocnych Elfów. Współcześnie uważa się, że byli oni obiektem niewolniczych łowów oraz służyli jako tania siła robocza dla elfickiej rasy. Według Tarana Zhu oraz kilku mędrców pandareńskich natomiast ludzkość mogła być obecna na ich terytoriach około 12 tysięcy lat przed Mrocznym Portalem w trakcie rozpoczęcia Rewolucji Pandareńskiej, u boku kilku Zandalarów.
Ludzie przeżyli zniszczenia dokonane przez elfy w postaci Wielkiego Rozdarcia. Jako że zamieszkiwali wschodnie tereny Starego Kalimdoru znaleźli się na obszarze później nazwanym Wschodnimi Królestwami, a terenem gdzie rozprzestrzenili się i zaczęli zakładać swoje osady była północna część zwana dzisiaj Lordaeronem.
Pierwsze plemiona[]
Gdy kurz Wojny Starożytnych opadł cywilizacja ludzka zaczęła stawać na nogi, tworząc pierwsze plemiona i zajmując tereny północnego Lordaeronu. Z najbardziej znanych wtedy plemion należy wymienić Arathi, Alteraci oraz zwolenników Lordaina. Nad ludźmi czuwała Straż Tyra, powołana przez tegoż Obserwatora, który dostrzegł w nich potencjał. Został jednak zabity przez zdradzieckiego Lokena, jaki nasłał na niego przerażających C'Thraxxów - Zakajza Skaziciela oraz Kith'ixa. Walka skończyła się śmiercią bohaterskiego obrońcy. Ironaya, inna z wielkich Obserwatorek, postanowiła wybudować dla niego grób na zachodnich ziemiach kontynentu. Jezioro jakie istniało w okolicy otrzymało miano "Upadku Tyra". Wymierające wówczas wrykule przetłumaczyły na swój język to pojęcie jako Tirisfal, co później stało się przyczyną nazwania tej krainy przez ich potomków w przyszłości.
Ojcowie i matki, którzy zostali ze swoimi dziećmi jednak zaczęli wymierać, w rezultacie czego Straż zaczęła rekrutować ludzi. Niestety z biegiem czasu pamięć o nich przeszła do mitów, a rasa zapomniała o swojej historii. Nieliczni jednak pamiętali o Tyrze i wrykulach, lecz z biegiem czasu było ich coraz mniej. Ludzkie plemiona tymczasem rozeszły się po całym kontynencie, zajmując przeważnie obszar dzisiejszych Polan Tirisfal, Las Srebrzystych Sosen, Gór Alteraku oraz Wyżyn Aratorskich. Te ostatnie stały się miejscem ich największego rozkwitu ze względu na brak zagrożeń.
Arator i Burza[]
Aratorska Setka niszczy trolle przy pomocy swojej magii.
Około 2800 BDP ludzie zaczęli się jednoczyć. Założyli wówczas Imperium Aratoru, czyli pierwsze ze swoich państw. Na jego czele stanęło najsilniejsze z plemion - Arathi - a królem mężczyzna o imieniu Thoradin. Nomadyczne plemiona rozpoczęły uprawę roli, a także budowę większych osad, z których największą i najbardziej okazałą stał się Strom. Ludzkie klany zjednoczyły się przede wszystkim w wyniku wspólnego zagrożenia ze strony Imperium Amanów. Leśne Trolle bowiem wielokrotnie przypuszczały ataki na ludzkich koczowników, często biorąc wielu z nich do niewoli. Na skutek tych wydarzeń trzy najsilniejsze plemiona.
Aratorczycy przejęli kontrolę nad południowymi kresami dzisiejszego Lordaeronu z wyjątkiem Półwyspu Gilneas. W celu ochrony przed trollami zbudowali liczne fortece, z których najsilniejszą był Alterak, strzegąca przełęczy górskich na północy i tym samym uniemożliwiająca agresorom atak przez te tereny. Obszary te zajęło plemię Alteraci, które przyjęło na siebie ciężar walk z trollami atakującymi te tereny.
W miarę kolejnych lat imperium rosło, a jego miasta zwiększały się liczebnie. Wśród najważniejszych wymienić należy Dalaran czy Lordaeron. Jednak im więcej było ludzi, tym trudniej było utrzymać państwo, a kolejne najazdy Amanów stawały się coraz bardziej uciążliwe. Wkrótce ludzkość spotkała Wysokie Elfy z magicznego królestwa Quel'Thalas na północy. Byli to potomkowie Wysoko Urodzonych, jacy nie wyrzekli się używania mocy tajemnej. Nauczyli korzystać z niej ludzi, którzy szybko znaleźli z nimi na dodatek wspólny język w przypadku walki z trollami. Tak oto zaczęły się Wojny Trolli.
Tak zwana Setka, czyli pierwsi z ludzkich czarodziejów, wykorzystali umiejętności, by zepchnąć Leśne Trolle do defensywy. Na czele tej grupy stanął Meryl Winterstorm, który był przyjacielem Lordaina - przywódcy ludzkich plemion. Po jego śmierci armią kierował Ignaeus Trollbane, znany z wyrzynania całych trollich miast na kontynencie. Od strony elfów krótko żyjącej rasie dopomógł władca magokracji - król Anasterian Sunstrider. Sformował on wówczas elitarnych łuczników zwanych Tropicielami, a pierwszych ich generałem został Talanas Windrunner. Dzięki wsparciu tej rasy ludzkość zdołała przeciwstawić się oddziałom trolli i wyprzeć ich do Zul'Aman.
Pomimo faktu, że ludzkość i elfy przyparły Amanów do muru, Ci nie zamierzali tak łatwo się poddać, w rezultacie czego rozpoczęła się wielka bitwa u wrót Fortecy Alterak. Podczas oblężenia zginął Jintha, przywódca strony atakującej. Jego śmierć zakończyła konflikt i zapewniła rasie ludzkiej całkowite panowanie na kontynencie.
Siedem Królestw[]
Narodziny pierwszej piątki[]
Efektem zniszczenia trolli i ich imperium było przymierze ludzi i elfów. Arator, niegdyś kontrolujący zaledwie południowe terytoria kontynentu, teraz zajął również północne ziemie. Niestety - pokonanie Amanów miało swoje konsekwencje w postaci obszaru zbyt dużego, by można nim było sprawnie kierować. Plemiona Alteraci, Lordaina i Arathi; nie mając wspólnego wroga, zaczęły się dzielić. Potężne Imperium Aratoru ostatecznie spotkało rozbicie dzielnicowe w 1200 BDP, efektem czego były narodziny czterech oddzielnych królestw. W ciągu następnych lat jednak podział ten miał wzrosnąć z czterech do nawet siedmiu. Taki podział ludzkiej domeny wkrótce stał się znany jako Siedem Królestw.
Wyspiarskie królestwo[]
Siódmy naród[]
Goldshire
Ludzkość wobec Ery Chaosu[]
Czasy współczesne[]
Stormwind
Kultura[]
Rząd[]
Arator[]
Siedem Królestw[]
Wichrogród[]
Lordaeron[]
Stromgard[]
Kul Tiras[]
Gilneas[]
Dalaran[]
Alterak[]
Inne frakcje[]
Theramore[]
Tol Barad[]
Doktryna militarna[]
Ikona Odwagi, symbol ludzi.
Religia[]
Ekonomia[]
Polityka[]
Stosunki z innymi rasami[]
Przymierze[]
Elfy[]
Wysokie[]
Nocne[]
Pustki[]
Krasnoludy[]
Gnomy[]
Draenei[]
Worgeni[]
Horda[]
Orkowie[]
Taureni[]
Trolle[]
Dżunglowe[]
Leśne[]
Zandalarskie[]
Porzuceni[]
Elfy[]
Krwawe[]
Nocno Urodzeni[]
Lisołaki[]
Niezależne[]
Pandareni[]
Nagi[]
Smoki[]
Demony[]
Ludzki czarnoksiężnik ze swoim Sukkubem.
Ciekawostki[]
Przypisy[]
| |||||||||||||||||