World of Warcraft Wiki
Advertisement
World of Warcraft Wiki

Kościół Świętej Światłości, znany również jako Kościół Światłości bądź kościół Świętego Światła jest organizacją religijną skupiającą czcicieli Praworządnego Dobra. Kościół ten liczy sobie około 800 000 członków wśród ludu Przymierza.

Działalność[]

Kościół dzięki dużej ilości wyznawców w całym Azeroth prowadzi działalność na szeroką skalę. Członkowie kościoła niosą pomoc prostemu ludowi pomagając mu zarówno w codziennych czynnościach jak i broniąc wierny lud przed wrogami ( używają w tym celu egzorcyzmów oraz innych form magii światłości). Błogosławiona magia, której darem dysponują służy im także to leczenia ran, chorób i przywracania życia. Poza świętobliwymi kapłanami istnieją również rycerze oraz paladyni, reprezentujący swój kościół, którzy wielokrotnie odgrywali ważną rolę w dziejach ludzkości. Klerycy i inni urzędnicy kościelni często są bardzo wykształceni, więc często pełnią funkcje mentorów, uczonych i strategów, a także szerzą idee pomocy bliźniemu i zakrzepiają w sercach swych wiernych radość i miłosierdzie. Pomimo niewielu ośrodków kultu wędrowni kapłani rozpowszechnili wiarę świętego światła na niemal cały kontynent Wschodnich Królestw oraz częściowo na Northrend i Kalimdor.

Historia[]

Przez wiele lat kościół posiadał wśród swych wyznawców wyłącznie Ludzi. Ludzka kultura była oparta na Wieże Świętej Światłości i to na niej budowała swą cywilizację. Wszędzie gdzie osiedlali się ludzie , wznosili kościoły i świątynie jako dowód swego głębokiego przywiązania do wiary. W czasie Pierwszej wojny kościół jednoznacznie wyraził swą zgodność z władzami Przymierza co do kampanii skierowanej przeciwko Orkom. Kapłani jednak większą uwagę przywiązywali do ochrony prostego ludu niż do otwartej walki przeciw Hordzie.

W bitwach przeciwko sługom legionu czynnie brał udział Święty Zakon Kleryków z Northshire, Arcybiskup Alonsus Faol oraz jego młody uczeń Uther. Po zakończeniu pierwszej wojny Uther zdał sobie sprawę z tego, że kościół potrzebuje więcej zbrojnych, którzy nie tylko będą nieść słowa Światłości, ale również posługiwać się świętą magią oraz bronią i pancerzem. Uther zebrał kwiat rycerstwa Przymierza i utworzył Zakon Paladynów Srebrnej Dłoni. W czasie drugiej wojny zakon w znacznym stopniu przyczynił się do zwycięstwa sił Przymierza. Zakon Kleryków z Northsire został rozwiązany gdyż większość jego członków zginęła w czasie wojen. Nieliczni z pozostałych duchownych założyli Bractwo Northshire, które zobowiązało się strzec pradawnego opactwa w Northshire. Arcybisup Faol zmarł w nieznanych okolicznościach ( prawdopodobnie z powodu sędziwego wieku) a jego stanowisko tuż przed trzecią wojną objął Arcybiskup Benedictus. Wówczas do kościoła przyłączyło się wielu członków pozostałych ras Przymierza (Wysokie elfy i Krasnoludy z Ironforge).

W czasie inwazji Plagi podczas trzeciej wojny w kościele zaszło wiele zmian. Kult na terenie Lordaeronu został niemal całkowicie zniszczony przez nieumarłych. Uther Niosący Światło zginął z rąk swego dawnego ucznia- księcia Arthasa. Wraz z jego śmiercią Zakon Srebrnej Dłoni przestał istnieć. Nieliczni ocalali kapłani i paladyni zjednoczyli się pod wodzą Wysokiej Inkwizytorki Whitemane, jednak zostali przez Kościół uznani za heretyków z powodu sprzecznych z Wiarą Światła prawd, które głosili i demonicznego zepsucia jakiemu się poddali. Opusczeni którzy równierz mieli swych kapłanów i Krwawe Elfy, które odłączyły sie od przymierza zostali wyłączeni z Kościoła z powodów politycznych. Nieco później narodziło się również stronnictwo Argent Dawn i Krucjata Świtu. Odłączyli się od Szkarłatnej Krucjaty dowodzonej przez Whitemane, aby nadal móc służyć Światłości ( uznali jednak swoją niezależność od Kościoła Świętej Światłości).

Pomimo tych trudności kościół wciąż jest zorganizowany a Arcybiskup Benedictus stanowczy w swej misji. Kościół obecnie na cały świat wysyła młodych kapłanów i paladynów by walczyli w imię Światłości i kierowali się w życiu Trzema Cnotami, uzdrawiali i przywracali życie. Kościół walczy także z Plagą, Płonącym Legionem i każdym złem, które zagraża ludowi Azeroth.

Organizacja[]

Najwyższym pasterzem Kościoła Świętej Światłości jest zawsze arcybiskup. Jest on wspierany przez radę biskupów, której zadaniem jest wspomaganie go, doradzanie i w przypadku nagłych zdarzeń również zastępowanie go. Zazwyczaj arcybiskup jest wybierany spośród biskupów po śmierci lub odejściu poprzedniego arcybiskupa. Biskupi poza służbą swemu przełożonemu mają obowiązki duszpasterskie w miastach ( i przynależących do miast wsi) , do których zostaną wyznaczeni. Pomocnikami biskupów są kapłani, którzy zajmują się, pomocą społeczeństwu. Ich główne zadania to odprawianie nabożeństw, modlitwa, leczenie i opieka nad rannymi, nauczanie dzieci czy wygłaszanie kazań. Niżsi kapłani stanowią ostatnią grupę w podziale duchowieństwa. Nie wygłaszają oni kazań, mów ani nie mogą odprawiać nabożeństw. Handlują jednak relikwiami i dewocjonaliami w pobliżu świątyń i klasztorów.

Kościół utrzymuje się nie tylko ze składanych mu ofiar. Aby wyżywić wszystkich swoich żarliwych duchownych posiada swoje własne dochody. Kościół otrzymał od władz Przymierza posiadłości ziemskie na wsiach a pracujący tam chłopi zobowiązani są oddać kościołowi część swych plonów bądź zapłacić zamiast nich podatek. Przykładam takiej posiadłości są winnice należące do słynnego opactwa Northshire. Pomimo tego, że większość kapłanów nie jest ludźmi bardzo bogatymi, kościół chętnie dzieli się żywnością, ubraniami i opatrunkami z najbiedniejszymi.

Przed pierwszą wojną Kościół Świętej Światłości posiadał następujące ośrodki kultu: Opactwo Northshire w wiejskich regionach Lasu Elwynn, Świątynie Światła w Stratholme, Katedrę Światła w Stormwind, Biały Klasztor w zachodniej części Polan Tirisfal, Kościół w Tarren Mill, Świątynia w Silvermoon oraz Kościół w Deathknell. Opactwo Northshire zostało zniszczone przez Hordę w czasie pierwszej wojny , zaś świątynia w Stratholme spalona przez Plagę. Świątynia w Silvermoon została również doszczętnie zniszczona przez wojska nieumarłych. Kościół utracił również Biały Klasztor ( zajęła go Szkarłatna Krucjata i nazwała Szkarłatnym Klasztorem) oraz Kościoły w Deathkneel i Tarren Mill (zostały zajęte przez siły Mrocznej Pani). Obecnie wciąż istnieje Katedra w Stormwind, a także odbudowano legendarne opactwo Northshire.

Organizacje Kościoła Świętej Światłości:[]

Członkowie[]

Kościół wita z otwartymi ramionami wszystkich, którzy podążają ścieżką Świętego Światła. Jego członkami są głównie ludzie jednak władze kościelne nie pragną dyskryminacji innych ras, więc chętnie przyjmują do grona wyznawców Wysokie Elfy z Quel'Thalas i Krasnoludy z Ironforge. Ci członkowie Kościoła, którzy chcą zostać kapłanami przechodzą ciężki, skomplikowany proces. Pierwszym etapem jest nowicjat ( Ci którzy są odbywają swój nowicjat nazywani są Niższymi Kapłanami). Niżsi kapłani służą Kościołowi jednocześnie studiując. Dopiero po poznaniu modlitw, sztuki retoryki i wszystkich niezbędnych umiejętności mogą pozostać kapłanami. Większość pozostaje w stanie kapłańskim do końca życia. Bardziej ambitni kapłani, muszą dowieść swych umiejętności i wyróżnić się spośród reszty duchowieństwa. Po śmierci lub odejściu jednego z biskupów Arcybiskup wybiera najbardziej utalentowanego z kapłanów i wyświęca go na biskupa. Biskupi tworzący rady wywodzą się zazwyczaj z rodów szlacheckich dzięki czemu angażują się również w politykę. W hierarchii kościelnej dominują ludzie jednak wśród niższych kapłanów znajdziemy wielu krasnoludów, a Wysokie Elfy często zostają kapłanami ( o czym świadczy jednostka Wysoki Elf Kapłan w Warcraft III). W kościele występuje równouprawnienie duchowieństwa, jednak kobieta jeszcze nigdy nie została arcybiskupem. Znajdujemy jednak wysoko postawione kapłanki, które dysponują niewiele mniejszymi prawami niż biskupi. ( np. Wysoka Kapłanka Laurena, która jest główną mentorką kapłanów w Stromwind).

Liczba wiernych ulegała znacznym zmianom. Najwięcej członków Kościół Światła miał przed Pierwszą wojną. Z biegiem kolejnych wojen ilość wyznawców stopniowa malała. Najdrastyczniejszy spadek ilości wiernych Kościół przeżył w czasie Trzeciej Wojny, gdy z Lordaeronu przeżyli jedynie pojedynczy uchodźcy. Ludzie jednak obawiając się nieumarłych ponownie nawrócili się ku wierze i świątynie znów wypełniły się wyznawcami.

Trzy cnoty[]

Nauka i filozofia Kościoła Świętej Światłości obraca się wokół wzorców nazwanych Trzema Cnotami. Szacunek, Nieustępliwość i współczucie- na nich opiera się wiara Świętego Światła.

Szacunek[]

Pierwszą Cnotą jest Szacunek. Cnota ta uczy, że człowiek powinien nie tylko odnaleźć swoje "ja" i swą jedność z wszechświatem ale także odnaleźć swą jedność ze Światłością i jej związek z innymi ludźmi. Uczy, że niszczenie szczęścia innych ludzi i tego co udaje im się zbudować łamie równowagę wszechświata i unieszczęśliwia zarówno sprawcę jak i ofiarę. Wyznawcy Światła nie są naiwni, lecz starają się rozumieć, że wojny i konflikty niosą tylko śmierć i cierpienie a szacunek wobec drugiego człowieka jest cnotą, która może być fundamentem pod budowę pokoju na świecie, który dzięki temu ma stać się lepszym miejscem.

Nieustępliwość[]

Drugą z cnót jest Nieustępliwość. Nieustępliwość mówi o tym, że Ci, którzy wierzą w Święte Światło powinni z największą żarliwością szerzyć swą wiarę i nawracać na nią innych. Ta cnota jest praktycznie podstawą w treningu bitewnym kapłanów i paladynów. Niektórzy z nich często zapominają o pozostałych cnotach w efekcie przechodząc z nieustępliwości do potwornej żądzy krwi i stają się fanatycznymi krzyżowcami i inkwizytorami. Jednak kapłani aby zapobiec tym przemianom nauczają, że w nieustępliwości i nawracaniu trzeba polegać nie tylko na sobie lecz także na innych ludziach, którzy mogą nas ocalić od herezji.

Współczucie[]

Ostatnią z cnót jest Współczucie. Ukazana w poprzednich cnotach więź z wszechświatem jest silna ale jest traktowana jako zwykłe przywiązanie. Jeżeli jednak sługa Światła będzie wspierał bliźniego, który znajdzie się w potrzebie więź przerodzi się w uczucie wielkiego szczęścia. Szczęście to, wpływa na takiego człowieka i cały świat, a także zmienia go na lepsze. Według ideologi Kościoła współczucie jest najpotężniejszą ze wszystkich trzech cnot, ale jednocześnie najniebezpieczniejszą. Niebezpieczeństwo ukazuje się, gdy jeden człowiek próbując pomóc bliźniemu wyrządza mu jeszcze większą krzywdę i sprowadza na niego jeszcze większe cierpienie. dlatego ideologia kościoła zaleca współczuć z rozwagą, i najlepiej ze zgodą tego, któremu chcemy pomóc.

Tym właśnie dla Kościoła Świętej Światłości są trzy cnoty, a ten, który zrozumie je w pełni, uczyni pierwszy krok ku świętości.

Referencje[]

  1. Szablon:Ref WoWCV2
Advertisement