Budzący się świat i Studnia Wieczności to sekcja Historii Warcrafta, Rozdział I. Można ją również znaleźć jako książkę w grze w Królewskiej Bibliotece w Forcie Stormwind pod alternatywnym tytułem, Kaldorei i Studnia Wieczności.
Poza tym miejscem książkę można znaleźć w:
Chronologia:
- ← Poprzednia książka: Nadejście Smoczych Stad
- → Następna książka: Wojna Starożytnych
Dziesięć tysięcy lat przed starciem ludzi i orków w Pierwszej Wojnie, świat Azeroth składał się tylko z jednego wielkiego kontynentu otoczonego przez morze. Ta masa lądowa, znana jako Kalimdor, była domem licznych odosobnionych ras i stworzeń, wszystkich walczących o przeżycie z szalejącymi żywiołami przebudzonego świata. W mrocznym centrum kontynentu znajdowało się tajemnicze jezioro pełne nieznanych energii. Jezioro, które później stanie się znane jako Studnia Wieczności, było prawdziwym sercem magii świata i jego naturalnej mocy. Czerpiąc swe energie z nieskończonego Wielkiego Mroku poza światem, Studnia służyła jako mistyczny początek, wysyłający swe wielkie energie w świat, by pobudzały życie we wszystkich cudownych formach.
Z czasem prymitywne plemię kochających noc hominidów przybyło na brzeg zaklętego jeziora. Dzicy, nomadyczni hominidzi, czerpiąc z dziwnych energii Studni, wybudowali surowe domostwa na spokojnych brzegch. Z czasem kosmiczna moc Studni wpłynęła na plemię, czyniąc je silnym, mądrym i niemal nieśmiertelnym. Plemię to przyjęło imię Kaldorei, co oznaczało "dzieci gwiazd" w ich rodzimej mowie. By uczcić ich rosnące społeczeństwo, budowali oni w pobliżu jeziora wspaniałe budowle i świątynie.
Kaldorei, lub nocne elfy, jak później będą nazywane, wielbili boginię księżyca, Elune, i wierzyli, że w ciągu dnia śpi ona w błyszczących wodach Studni. Wcześni kapłani i mędrcy nocnych elfów badali Studnię z niezaspokojoną ciekawością, która doprowadziła ich do nieopisanych tajemnic i mocy. Gdy ich społeczeństwo się rozrastało, nocne elfy przemierzyły większość Kalimdoru i napotkały jego innych mieszkańców. Jedynymi stworzeniami, którymi się zainteresowały, były starożytne i potężne smoki. Wielkie wężowe bestie często były skryte, jednak robiły, co mogły, by chronić znane ziemie przed potencjalnymi zagrożeniami. Nocne elfy odkryły, że smoki uważały siebie za obrońców świata i zgodziły się, że ich tajemnice powinny zostać pozostawione w spokoju.
Z czasem ciekawość nocnych elfów doprowadziła do spotkania i zaprzyjaźnienia się z licznymi potężnymi istotami, wśród których był Cenarius, potężny półbóg pierwotnej puszczy. Wielkoduszny Cenarius zapałał miłością do nocnych elfów i poświęcił wiele czasu na nauczanie ich o świecie natury. Spokojni Kaldorei wykształcili w sobie silną empatię do żywych lasów Kalimdoru i poważały harmonię natury.
Gdy kolejne wieki mijały cywilizacja nocnych elfów rozprzestrzeniła się zarówno terytorialnie, jak i kulturalnie. Ich świątynie, drogi i domostwa znaleźć można było wszędzie na kontynencie. Azshara, piękna i utalentowana królowa nocnych elfów, zbudowała niewiarygodny, przepiękny pałac na brzegu Studni, który był domem dla jej ulubionych sług. Sługi te, które same siebie nazywały Quel'dorei, lub "Wysoko Urodzonymi", były na każde jej skinienie i wierzyły, że są lepsi niż reszta ich braci. Mimo że Królowa Azshara kochała równomiernie wszystkich ze swego ludu, w głębi serca Wysoko Urodzeni byli zazdrośni i nie lubili reszty nocnych elfów.
Dzieląc z kapłanami ciekawość Studnią Wieczności, Azshara nakazała Wysoko Urodzonym odkryć jej tajemnice i odnaleźć prawdziwą przyczynę świata. Wysoko Urodzeni pogrążyli się w pracy i bez wytchnienia badali Studnię. Z czasem wykształcili umiejętność manipulowania i kontrolowania kosmicznymi energiami Studni. Gdy badania postępowały, Wysoko Urodzeni odkryli, że mogą oni użyć nowych mocy, by stworzyć lub zniszczyć swój dobrobyt. Nienasyceni pogrążyli się w prymitywnej magii i doprowadzili kontrolę nad nią do mistrzostwa. Azshara i jej Wysoko Urodzeni zaczęli praktykować sztukę magiczną z lekkomyślnością. Cenarius i wielu mądrych badaczy nocnych elfów ostrzegali, że jedynie smutek przyjdzie z zabawy wyraźnie niepewnymi sztukami magii. Mimo tego Azshara i jej poplecznicy uparcie rozwijali swoje rosnące moce.
Gdy ich moc rosła, zaszła wyraźna zmiana w Azsharze i jej Wysoko Urodzonych. Wyniosła klasa wyższa stała się pogardliwa i okrutna dla reszty nocnych elfów. Mroczny, skryty cień padł na niegdyś porażające piękno Azshary. Zaczęła ona odsuwać swych ukochanych poddanych, by przebywać jedynie wśród swych zaufanych Wysoko Urodzonych kapłanów.
Młody badacz imieniem Malfurion Stormrage, który spędził wiele czasu badając prymitywne sztuki druidyzmu, zaczął podejrzeważ, że przerażająca moc plugawi Wysoko Urodzonych i ich ukochaną królową. Mimo że nie przeczuwał zła, które miało nadejść, czuł, że życie nocnych elfów niedługo zmieni się na zawsze...